frankwords
Om een Croque Monsieur een Franse Tosti te noemen, is hetzelfde als een hamburger met een Beef Wellington te vergelijken. Ongeveer dezelfde ingredienten, allebei lekker, maar toch van een totaal andere orde. Onze tosti is een snelle snack, terwijl een goede croque monsieur een zorgvuldig samengesteld gerecht is, dat je op het terras van een Franse Bistro eet. Er hoort ook een echte chef mee aan de slag te zijn gegaan. Op het minst zijn sous.
Croque Monsieur
Het begint al bij de selectie van het brood. Geen bleek sneetje fabrieksbrood, maar een authentieke crouton. Een grote snee rustiek zuurdesembrood, die is (af)gebakken in goede boter. De boter dan nog bij voorkeur uit Bretagne. Het halffabrikaat wordt belegd met gekookte ham, die de Parijzenaren met hun chauvinisme Jambon de Paris noemen. Alsof ze ook die nog hebben uitgevonden. Op die ham smeert men een rijke laag bechamel saus, die men aftopt met geraspte Gruyere. Waarna men het geheel net zo lang onder de salamander legt, tot het van die prachtige bruine plekken begint te vertonen.
Variaties op een Thema
Deze prachtige creatie heeft ook een veel mooiere ontstaansgeschiedenis dan onze tosti. De folklore zegt dat de croque zou ontstaan zijn doordat werklui in 1910 hun dik belegde boterhammen voor de lunch vergaten weg te halen van een radiator. Toen het systeem door hun werkzaamheden als nog aansloeg, ontstond na enige tijd spontaan de croque monsieur. Het lijkt me dat de bechamel op een later tijdstip zal zijn toegevoegd. Net als dat er in de loop van de tijd tal van vatiaties zijn bedacht. Van de bekende Croque Madame (met Spiegelei) tot de aparte Croque Gagbet (met onze Goudse kaas en andouille worst). Vast met de beste bedoelingen, maar niets haalt het voor mij bij het origineel.
La Palette
Voor een klassieke versie kan men bij Bistro La Palette (43, rue de Seine) terecht. Een honderd jaar oud momument in Saint Germain des Pres met de nog klassiekere claim dat de onvermijdelijke Picasso en Ernest Hemingway er gegeten hebben. Het hoort bij de Parijse folkore. Zij serveren een zorgvuldig samengestelde croque monsieur. Op het fameuze Paine Poilaine maar zonder béchamel. In plaats daarvan weekt men de geraspte Gruyere in de melk. Ik kan met die aanpassing leven, omdat het de perfecte enscenering is om een croque monsieur te eten.