Eisenhower steak: Hype of Heerlijk?

Dwight D. Eisenhower (de latere 34ste president van de VS) stond bekend als een echte soldatengeneraal. Een asceet, wars van privileges, die bij voorkeur rats, kuch en bonen tussen zijn manschappen at. Hij had een voorliefde voor ‘sirloin steaks’ (entrecote of lendebiefstuk) zonder enige franje. Hoogstens wat zeezout, zwarte peper, misschien een toefje knoflookpoeder als enige frivoliteit. Toch verbaasde Eisenhower man en macht toen hij ook nog het rek van de BBQ verwijderde en zijn steaks direct op hete houtskool roosterde. Het principe was misschien niet nieuw, cowboys deden dat altijd al zo. Koeien genoeg, maar geen een echte BBQ op de prairie. Toch staat deze biefstuk sindsdien vooral bekend als een ‘Eisenhower Steak. Al kom je de namen ‘Dirty Steak’ of ‘Cavemen Style’ ook wel eens tegen.

Hype of Heerlijk

Navolgers en hipster chefs roemen de aardse smaak en de in Amerika zo geliefde korst. Ter plekke ‘Char’ of ‘Bark’ genoemd. Om te voorkomen dat je een hap as naar binnen krijgt, schijnt de truc te zijn om alleen withete houtskool (nooit, maar dan ook nooit briketten) of droog hout te gebruiken. Bovendien moet je er voor zorgen, dat er geen stukjes houtskool (ember) aan de biefstuk blijven plakken. Ik ken tenminste een grill afficianado, die voor de zekerheid de fohn van zijn vrouw voor gebruikt. Al doet dat laatste naar mijn mening wel wat af aan het authentieke gevoel van deze gebeurtenis.

Eisenhower steaks komen maar in één ‘cuisson’, dat wat Amerikanen zo plastisch ‘Black & Blue’ noemen. Zwart van buiten en praktisch rauw van binnen. Persoonlijk heb Ik mijn twijfels en schrijf het voorlopig letterlijk af als een modegril (inderdaad met één L). Misschien een keer handig als er wel vlees maar geen BBQ voor handen is. Zoals aan het einde seizoen wanneer de grill weer in de berging staat.