frankwords
Het klimaat is van slag. Het is buiten tien graden en toch snert weer. Snert is uiteraard de traditionele winterse soep. Gemaakt van spliterwten. Erwtensoep is een onverwoestbare klassieker. Net zo Nederlands als tulpen en Sinterklaas. Daarom is het verrassend, dat de oorsprong tweeënhalf eeuw teruggaat en in Zuid-Europa en het Midden-Oosten ligt. Net als de tulp en Sinterklaas trouwens, maar dat terzijde. Al 500 jaar voor Christus beschreven de oude Grieken een soep gemaakt van groene erwten.
Niet exclusief Nederlands
Tegenwoordig is erwtensoep een redelijk gangbaar gerecht in de VS en Canada. Lokaal bekend als ‘split pea soup’. Kunnen we dat fenomeen nog op het conto van het aanzienlijke contigent Nederlandse immigranten schrijven, ook in India en in Scandinavië kennen ze een erwtensoep. Dat is toch overtuigend bewijs dat de Nederlandse voorkeur voor soep van erwten geen unicum is.
Dikke Snert
Wel uniek is de consistentie van onze snert. De vaderlandse voorkeur gaat uit naar een dikke soep. Vele dikker dan in het buitenland. De laatste jaren verschijnt er steeds vaker aardappel in de recepten. Om de soep met een kortere bereidingsduur extra dik te krijgen. Het is een relatief recente toevoeging. Oudere receptuur vermeld met name knolselderij, prei, ui en wortel. Traditioneel wordt Nederlandse erwtensoep gemaakt en gegarneerd met veel voordelig varkensvlees, als krabbetjes en varkenshiel. Ook de rookworst en katenspek met roggebrood mag niet ontbreken. Als ik er een culinaire twist aan mag geven, dan vervang ik de katenspek door gerookte paling. Dat is tenslotte ook een Nederlandse klassieker.
Rare naam
Nog een ding. Het is niet geheel duidelijk waar die rare naam snert vandaan komt. Hoogstwaarschijnlijk komt deze aanduiding uit het hoge Noorden. Waar de winters tenslotte nog net wat kouder zijn. Snert of het Friese snirt zouden afgeleid zijn van Sneirts, wat slok betekend. ‘Met eenen sneirts’ betekent in één teug volgens van Dale. We moeten het er maar mee doen.