frankwords
Nou, ik hoef niet veel uit te leggen. In tijden van het Coronavirus dreigt elk evenement te worden afgelast. Het weer werkt ook niet mee. Bijna zomer, maar er is niet veel van te merken. Zelfs het BBQ seizoen komt onder druk. Zeker wanneer je over niet over een grote tuin, maar wel over een grote vriendenkring beschikt. Dat wringt en gezellig is anders. Vandaar dat ik vandaag met de hand een gerecht heb geselecteerd, dat je binnen kunt bereiden. Voor een kleine groep, maar dat de echte BBQ het dichtst benadert.
Rustieke Rosticciana
Wie in Toscane verfijnde gerechten verwacht, komt bedrogen uit. De lokale keuken is landelijk, zelfs wat boers. Met reusachtige stukken vlees, zoals Bistecca alla Fiorentina, gevulde soepen en heel veel bonen. Het levert de lokale bewoners binnen Italië de bijnaam ‘Mangiafagioli’ op. Wat letterlijk vertaald boneneters betekent.
Ook het gerecht van vandaag, rosticciana, is niet heel verfijnd. Maar wel ontzettend lekker. Rosticciana is wat wij met een goed Nederlands woord een ‘mixed grill’ noemen. Met de kanttekening dat in Toscane de nadruk op ‘spare ribs’ – lokaak costine genaamd – ligt. Alleen serveert men deze zelden ‘solo’. Vaker in combinatie met andere vleeswaren als venkelworstjes of koteletjes.
Recept voor Rosticciana
Italianen doen niet aan overdreven marinades. In hun keuken is het ingrediënt altijd de grootste ster. Wanneer je rosticciana wilt maken, is het dan ook noodzaak om de mooiste spareribs uit te zoeken. Liefst met veel vlees aan de botten. De basis is uiterst simpel. Je wrijft de ribben in met olijfolie en bestrooit ze met zeezout. Citroensap en oregano zijn optioneel maar wel aan te bevelen. Het is een prima gerecht voor deze overgangsweken. Ok, bij voorkeur wordt het vlees op een houtskoolgrill geroosterd, maar een oven van 180 graden werkt ook prima. Ik heb tijdens mijn vrijwillige quarantaine uitvoerig getest. In beide gevallen kwast men tijdens de bereiding met in olijfolie gedoopte rozemarijn. Voor 1 keer trekken Italianen geen pasta uit de proviandkast. Zelfs in Toscane eten ze rosticciana met gebakken aardappelen. Met uiteraard wat lokale borlotti boontjes ‘on the side’. Kunnen wij nog even wachten op de zomer en virusvrije tijden.