Sardines Asadas (van de Grill)

We mogen na deze zonnige week, weer voorzichtig  aan een mooie zomer denken. In Nederland, mijn geplande trip naar Portugal schiet er dit jaar bij in. Zonsondergang, zee(vruchten) en sardines, het is de ultieme culinaire ‘fernweh’. Ik heb over weinig gerechten vakantiegangers verlekkerder horen nagenieten dan over gegrilde sardines. Vers op een pittoresk strandje. Het meest eenvoudige visgerecht laat de meeste indruk achter. Alle mediterrane landen  kennen deze geroosterde specialiteit. Dit visje, directe familie van onze haring, mag dan vernoemd zijn naar het Italiaanse eiland Sardinië, een plek waar dit visje rijkelijk voor kwam, het is toch echt Portugal dat de kroon spant. Geen enkel land is zo fanatiek. Voor talloze Portugezen is dit het nationale gerecht.

Sardines Asadas

Je kan er daar ter plekke bijna niet omheen. Portugal consumeert het equivalent van 13 sardines per seconde. 40% van de Portugese visproductie bestaat uit deze kleine visjes. Voordat de EU quota invoerde, was dat een angstaanjagende 64.000 ton. Hoogtepunt is Santo Antonio (12 juni) wanneer de complete stad Lissabon verandert in een gigantische BBQ. Gegrillde sardientjes worden weggespoeld met wastobbes sangria en ijskoud bier. Die hebben we alvast gemist dit jaar.

Het feest van Santo Antonio

Antonius van Padua was een pater, die na een dag vruchteloos bekeren van de heidenen, uit frustratie tegen de vissen begon te preken. Tot verbazing van de bevolking begonnen de vissen te luisteren en staken hun kop uit het water. Een makkelijke vangst en sindsdien kan Antonius dan ook niet meer stuk. Voor Lisboneten is de gegrilde sardine een expressie van hun volksaard.In de pittoreske badplaats Sesimbra, onder de rook van Lissabon heeft elke restaurant een grill in de buiten muur. Het strand is rond het middag uur verlaten. Tijdens de lunch eten toeristen en lokalen maar 1 ding, sardientjes. Gegrild, enkel met wat zeezout en citroen. Je begrijp meteen waarom ‘Vinho Verde’ zo populair in deze contreien is.