frankwords
Singapore mag dan een economische macht in Azië zijn, culinair is het geen grootheid. Te klein en met weinig eigen producten speelt deze stadstaat meestal leentjebuur bij omliggende landen. Zo heeft het Nationale gerecht Chicken Rice haar oorsprong in de Zuidelijk Chinese provincie Hainan. Immigranten brachten het gerecht mee naar hun nieuwe thuishaven. Waar het razendsnel inburgerde.
Singapore Chili Crab
Daar ligt ook de kracht van de Singaporese keuken, immigranten die hun favoriete gerechten op straat gingen verkopen. En warempel, uit een van die stalletjes ontstond een echt nationaal gerecht. Een die kan wedijveren met die talloze iconische gerechten uit andere delen van Azië. In de jaren vijftig wilde Cher Yam Tian haar gewokte krab eens een keer veranderden. Ze voegde als experiment een fles chili-tomatensaus aan haar wok toe. Het resultaat viel zo goed bij haar familieleden, dat ze haar verzochten de bereiding definitief aan te passen. Dat bleef niet zonder succes. In de vroege jaren zestig opende ze een eigen restaurant, Palm Beach Seafood Restaurant, aan de Upper East Coast Road.
Een hedendaagse versie van het restaurant bestaat nog steeds op een andere lokatie. Het trekt dagelijks volle zalen van werklui en toeristen tegelijk. Singapore Chili Crab groeide uit een waar nationaal gerecht, dat door de kijkers van CNN is verkozen tot een van de 50 beste gerechten van de wereld. Dat leidde weer tot naijver bij de Maleise Toerisme minister Ng Yen Yen. Die claimde in 2009 dat Chili Crab aan zijn land toebehoorde. Singapore en Cher Yam Tian kwamen in opstand. Ze noemden het ‘complete crab’ uiteraard.
Kliederboel
Chili Crab serveert men in de schaal. Samen met het nodige gereedschap als hamers en notenkrakers. Je hoort het vlees met de handen te eten. Wat uiteraard niet zonder knoeien lukt. Wel krijg je er brood bij, om de heerlijk saus mee te dippen. Die schijnt verrassend zacht zijn, minder pittig dan je van de naam zou verwachten.