frankwords
Beter trap je er niet in, de stekels van de Zee-egel zijn vlijmscherp. Officieel zijn zee-egels, ook wel zee-appels genoemd, dan ook geen vissen maar ongewervelde dieren. Ze behoren tot de groep van stekelhuidigen of Echinodermata. Duikers vissen deze kostbare schaaldieren met de hand op uit kelpbedden in zee. De eitjes (roe) en voortplantingsorgaantjes van een Zee-egel of ‘Sea Urchin’ zijn een delicatesse over de hele wereld. Altijd zes en keurig geordend. Van de Maori’s uit het diepe Zuiden tot Inuit uit het hoge Noorden, overal eet men deze delicatesse rauw of als ingrediënt in een gerecht. Zo voegen ze smaak toe aan omeletten, vissoep en verandert het béchamel of Hollandaise in een stevige vissaus.
Ricci of Uni
In Italie (Amalfi kust) gaat zee-egel onder de naam ricci over de pasta of wordt gecombineerd met ei. Maar het meest bekend is hij als Uni in Japan, waar ze meerdere soorten onderscheiden en grif veel yens betalen voor Uni sashimi uit bijvoorbeeld Hokkaido. Voor wie het echt wil weten, een kilo doet al snel 350 Euro.
Foie Gras van de zee
Ik at uni als ceviche, een Chileens gerecht en was meteen weg van de aparte smaak. Het heeft nog het meest weg van een zilte Foie Gras met een klein bitter ondertoontje. Niet iedereen vindt het lekker. Het is zogezegd een ‘acquired taste’. Een bevriende lezer was duidelijk niet zo gecharmeerd van dit ingredient. Hij vergeleek het bij een eerdere post met oorsmeer. Blijft er 1 vraag over, hoe maak je een Zee-egel open, gewoon heel voorzichtig, zoals met alles bij Egeltjes. En meestal met een schaar of een speciale tang.