Nee, mijn vingers bleven niet haken achter het toetsenbord. Haak zelf niet af bij de onmogelijke naam. Dit onbekende gerecht lust de boer – iedereen eigenlijk – wel. Gỏi cuốn is een Vietnamese spring roll. Tenminste dat is een van de vertalingen. Meestal doelt men dan – met Spring Roll – op wat wij een kleine loempia noemen. Aan goi cuon komen kip noch frituur te pas. Blijkbaar is Vietnamees met al haar accenten moeilijk te vertalen. Zo staan ze ook als rice Paper roll op het menu. In de Verenigde Staten zelfs als Crystal of Summer Roll, ze mogen er graag overdrijven. Die namen zijn overigens wel te verklaren. Niet alleen is het een zonnig gerecht, de ingrediënten van goi cuon rolt men steevast in bánh tráng. Dat is het transparante en smaakloos ‘rice paper’ dat zorgt voor het smakelijke en instagramable uiterlijk.
Gỏi Cuốn
Dat rijstpapier bevochtigt men slechts, het wordt verder niet bewerkt of gebakken. Ze worden ook koud geserveerd. In tegenstelling tot de bekendere en lauwe chả giò, die wij kennen als Vietnamese loempia’s. Beide ‘spring rolls’ zijn in Vietnam geïntroduceerd door Chinese immigranten. De gỏi cuốn is nog verder aan de lokaal smaak aangepast. Door het rice papier zie je de ingrediënten zitten. De bekendste versie uit Zuid-Vietnam bevat varkensvlees, garnaal, munt, groente als wortel en lente-ui. Aangevuld met glasnoedels. Aan het feit dat deze ingrediënten koud geserveerd worden, dankt het haar naam gỏi cuốn. Wat letterlijk vertaald salade rol betekent.
Vast Gezelschap
Deze eetbare zonnestraal komt uiteraard nooit alleen, maar altijd in gezelschap van een dip saus. Zoals zogenaamde tương xào – hoe je het bestelt, weet ik ook niet. Het is een saus van een gefermenteerde sojaboonpasta, dat men mengt met kokoswater en bakt met knoflook en fijne suiker. Waarna men het aanmaakt met rode peper en gemalen pinda’s. Een hemelse combi. Al zijn lokale versies van pinda- of vissaus ook mogelijk.