frankwords
Een paar jaar geleden werden we massaal overdonderd. Geen ontkomen aan, de Peruaanse keuken was onbetwist van wereldniveau. Het beste van vele werelden. Met exotische ingrediënten uit de Amazone, bergen, kust en zee. Met naast alle lokale gerechten, opwindende uitheemse invloeden. Zoals Chinees in de Chifas en met als kroon op de keuken, de Japanse mix van de Nikkei keuken. Ceviche en chefs als Virgilio Martinez Virgilio Martínez Véliz werden wereldsterren. Chef en restauranteur Gaston had net als Rembrandt geen eens een achternaam meer nodig. Onverwachts en uit het niets, leek Lima het culinaire centrum van de wereld.
Peruaanse keuken
Nu een kleine 5 jaar later het stof is neergedaald, is er eigenlijk niet zoveel veranderd. De Peruaanse keuken, ontdaan van de hype, blijft prettig fris en exotisch. Heel erg lekker bovenal en tijdloos. Ook als ze naar het Westen geëxporteerd zijn. Alsof je favoriete liedje ineens akoestisch wordt gespeeld. De gerechten blijven moeiteloos overeind.
Chupe de Camarones
Neem bijvoorbeeld Chupe de Camarones. Je hoeft geen Spaans te spreken om te raden dat het de Peruaanse kijk op garnalensoep is. Van oorsprong een lokaal gerecht waarin de Inca’s eeuwenlang rivierkreeften met de lokale aardappel (Peru kent duizenden soorten aardappels) combineerden. Maar toen de Spanjaarden rond 1800 melk en eieren in het dagelijks dieet introduceerden, kreeg Chupe de Camarones haar huidige vorm. Zeker toen de rivierkreeftjes werden vervangen door grote lokale gamba’s. Kreeft of krab mag ook. Vers uit de Pacifische oceaan.
https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=9969926
Maaltijdsoep
Tegenwoordig staat het bekend als een gerecht uit Arequipa. Een zuidelijke kustregio van Peru. Daar combineren ze de garnalen met de genoemde aardappel, melk, mais en grof gesneden groente. Uiteraard met de nodige visbouillon en vaak een gepocheerd eitje. Al met al geen licht soepje, meer een chowder of maaltijdsoep. Peruanen serveren het dan ook met name in de winter. Ik zeg kom maar op, ik ben zo langzamerhand wel klaar met de snert.
(De achternaam van Gaston is trouwens Acurio)