Cioppino, vissoep uit San Francisco

Cioppino klinkt als een authentiek Italiaans gerecht, maar dat is niet helemaal waar. Het is ontstaan in de VS. San Francisco om precies te zien. Italiaanse en Portugese vissers bleven in de wijk North Beach de vissoep uit hun geboortestreek koken met de vangst van de dag. Wanneer een visserman een keer niets gevangen had liep hij met een kookpot door de wijk en kreeg van zijn collega’s en buurtgenoten de vissen en zeevruchten toegestopt die ze konden missen. Uiteraard met de belofte om de gunst te retourneren als de situatie omgekeerd is.

Cioppino

De meeste immigranten kwamen uit Genua. Cioppino, ontstaan rond 1800, dankt haar naam dan ook aan een vissoep, ciuppin uit Ligurie. Het is vergelijkbaar met cioppino, maar bevat minder tomaat en uiteraard andere Mediterrane vis. In San Francisco bestaat dan ook geen vast recept. Cioppino, wat een verbasterd verkleinwoord van het origineel is, maakt men tot op de dag van vandaag met wat er op de vismarkt verkrijgbaar is. In San Francisco zijn dat naast lokale vis en octopus, ook vaak (Dungeness) krab, kokkels, mosselen en St. Jacobsschelpen. Deze soep wordt daarom niet alleen met geroosterd zuurdesembrood, maar ook met het nodige gereedschap, zoals schaaldierenkrakers. krabhamers en kreeftenvorkjes geserveerd. Tegenwoordig bestaat bestaat er ook een zogenaamde ‘Lazy man’s’ versie. Amerikanen gaan tenslotte voor comfort. Je raad het al, bij deze luie versie zijn de schaaldieren al van hun schelpen, schilden en schalen ontdaan. Ciuppin is niet de enige bron uit de oude wereld. De grote diversiteit aan vis die men in Californie gebruikt, toont de invloeden van de Portugese caldeirada. Tegenwoordig is deze eenvoudige vissoep een geliefde en bekende delicatesse in heel de Verenigde Staten.

Voor de fervente thuiskok: klik op de link voor een eenvoudig Nederlandstalig recept, klassieke cioppino. Serveer met geroosterd zuurdesem brood.