frankwords
Hoewel het een echte klassieker is, is Crostini ai Fegatini meer een snack, dan een hoofdgerecht. Toast met kippenlever is een antipasto of een geliefd onderdeel van de tegenwoordig immens populaire aperitivo. Simpel, typisch Toscaanse en erg lekker.
Mangiafagioli
Het verhaal is al eerder verteld, de Toscaanse keuken is een eenvoudige, wat boerse keuken. Minder verfijnd, dan je zou verwachten van een streek die buitenaardse kunstenaars als Michelangelo, Botticelli en Leonardo da Vinci voortbracht. Hier ook geen Pizza maar geroosterd vlees en heel veel bonen. De Toscaners worden dan ook door de rest van Italië als ‘mangiafagioli’ of ‘beaners’ weggezet.
Pappa al Pomodoro & Ribollita
Naast bonen ook veel brood, Florentijnen lunchen niet met pasta, maar pakken een sandwich. Handig, voedzaam en vol variatie. Dat brood vind je ook terug in maaltijdsoepen, kenmerkend voor de streek. Zoals de alom geserveerde ‘Pappa al Pomodoro’, een dikke soep – vandaar Pappa – van mooie tomaten en geweekt oud brood. Je lepel blijft er rechtop in staan. Of in de Ribollita, samen met de geliefde bonen, een dikke rijke minestrone soep. Een van de smakelijkste veganistische gerechten. Tenzij je er net als ik een handvol grana, gemalen Pecorino of Parmezaanse kaas, in gooit.
Crostini ai Fegatini & Filone
Voor die soepen gebruikt men in Toscane bijvoorkeur een typisch Toscaans brood, Filone genaamd. Dit brood blijft heel lang goed, doordat het zonder zout gebakken wordt. Nadeel is dat het daardoor weinig smaak heeft, en je het eigenlijk niet als boterham kan eten. Daarom roostert men de sneeën vaak tot zogenaamde crostini. In Toscane belegt men deze lokale toast bijvoorkeur met een hartige puree van kippenlevers. Deze fegatini zit qua structuur tussen een pastasaus en pate in. Hij wordt op smaak gebracht met ansjovis en kappertjes. Een scheutje wijn – vin santo of marsala – kan geen kwaad. Al kan de receptuur per regio van Toscane verschillen. Crostini ai Fegatini is altijd een prima snack bij een glas Chianti.