Meze, voor de zomer gemaakt in zonnig Griekenland

Ik schrijf weinig over Griekse gerechten. Te weinig, het verdient meer aandacht. Net als de hele mediterrane keuken schijnt het reuze gezond te zijn. Op verschillende Griekse eilandjes worden de bewoners fluitend honderd jaar. Al zal de frisse zeelucht en het zonnige buitenleven daar ook een steentje aan bijdragen.

Ik ben nog nooit in Griekenland geweest. Bovendien lijken de Griekse restaurants in Nederland me niet erg aantrekkelijk. Of authentiek. Al weet ik niet of dat laatste ook haalbaar is met zesduizend eilanden en een groot vasteland. Een ding weet ik wel, voor Meze – of Mezze – aan het begin van een warme zomeravond mag je me gerust uit mijn hangmat bellen. Perfect voor een zomerse picknick. Meze zijn te vergelijken met ‘tapas’ of beter nog ‘antipasti’. In ieder geval fingerfood. Een keur aan kleine hapjes die als appetizers voor een lang diner. Of als het er veel zijn, als maaltijd op zich kunnen dienen.

Meze

De Griekse variant van deze meze – deze hapjes worden in de hele levant en tot aan de balkan gegeten – bestaat o.a. uit verschillende salades. Vaak met aubergine en feta. Met prachtige kalamata olijven, pita’s – of ander lokaal – platbrood -. Lekker met allerlei smakelijke smeerseltjes. Op basis van yoghurt. Zoals tzaziki – met knoflook en komkommer. Of taramosalata – met viseitjes. Bij meze horen zeker geiten- en schapenkazen. De warme afdeling is vertegenwoordigd met gegrilde inktvis en sardientjes. Voor wie zijn dagelijkse portie vlees mist zijn er ‘keftedes’- gehaktballetjes – en ‘souvlakia’. In Athene heten die laatste Kalamaki. Het zijn in ieder geval in limoen, olijfolie en kruiden gemarineerde stukjes lamsvlees. Die stukjes rijgt men aan spiesjes. Die spiesjes heten in het Grieks dan weer souvlaki. Aldus de naam. Vervolgens grilt men die spiesjes op houtskool.

Assyrtiko

Uiteraard hoort daar een glaasje ouzo of huisgestookte raki bij. Als dat je te stevig is in de zomerse hitte, kun je ook kiezen voor de sterk in opkomst zijnde, Griekse wijnen. Zoals de frisse wijnen uit Santorini. Van de lokale Assyrtiko-druif. Niet goedkoop, maar erg lekker. Ik krijg zowaar zin in Griekenland.