frankwords
Sopa de Lima is een absolute klassieker uit de Mexicaanse keuken. Net als taco’s, chili’s en barbacao uiteraard. Een belangrijk verschil bij deze limoensoep is echter dat de geschiedenis niet eeuwen terug gaat. Naar Maya’s en Azteken. Limoenen – en citroenen – zijn pas veel later door de Spaanse conquistadors geïntroduceerd. Dit veel gebruikte fruit zou pas in 1946 door een leraar met de naam Katun – krijger in de oude Mayataal – aan een soep zijn toegevoegd. In Yucatan, een provincie waarvan de keuken naast veel lokale, ook invloeden uit Spanje en het nabijgelegen Cuba kent. Enigszins verrassend die invloeden van buitenaf. Deze provincie staat in Mexico bekend staat als het Maya schiereiland.
Sopa de Lima
Deze soep mag haar naam en specieke friszure smaak danken aan de limoen, het is uiteraard niet het hoofdingredient. Anders hadden we het tenslotte wel over limoensap en niet over soep gehad. Eigenlijk is sopa de lima niet meer en minder dan een tomaten-kippensoep. Zoals we die hier ook wel kennen. Alhoewel er ook versies zijn met varkensvlees. Het is traditioneel een soep voor de koude maanden van het jaar. Een passende remedie bij slecht weer. Blijkbaar schiet de zon ook in Cancun niet elke dag. Mexicaanse penicilline, met kippenbouillon, snippers kippenvlees, wat limoensap – voor vitamine C -, vaak ook een schijfje limoen, tomaat, zoete rode peper en een vleugje van de hete habanero peper.
Tortilla
Iedere regio – of beter eigenlijk ieder huis – van Yucatan kent haar eigen toevoegingen en receptuur. Men serveert sopa de lima echter altijd in diepe borden. Waarna men, koriander, fijngesneden ui en gefrituurde tortilla strips toevoegt. Dat laatste zijn, net als de bekende tortillachips, gefrituurde stukken van oude tortilla vellen. Soms strooit men die repen al in de soep. Vaker liggen ze ernaast, zodat ze bij het eten van de soep nog knapperig zijn. eerlijk gezegd kan ik wel een verkwikkend bord gebruiken. Dan red ik het weer even tot aan de lente. Die is tenslotte onderweg.