Ribeye, stoere steak zorgt voor spraakverwarring

Raar dat ik er nooit eerder over geschreven heb. Het is misschien (samen met de entrecote) wel de favoriete steak van de echte carnivoor. De ribeye heeft precies de goede prijs/kwaliteit/vlees/vet verhouding om hem een favoriet op de grill te maken. Het is een cut uit het (opper) ribstuk van de koe. De ribeye ligt in het verlengde van de vergelijkbare entrecote. Al is die onderdeel van de lenden.

Stoere steak zorgt voor spraakverwarring

In het algemeen is een ribeye (rib eye is ook correct) een echte steak. Het bot, in dit geval de naamgevende rib, is verwijderd. Dat klinkt gezien de naam logisch. alleen down-under staat rib-eye voor een steak met bot (maar daar staat alles op zijn kop). In de rest van de wereld heet dat dan weer prime rib (VS en UK), cotes de boeuf (rest van Europa) of tegenwoordig zelfs tomahawk steak. Al is dat een fantasienaam voor elke steak met een bot. Om de verwarring compleet te maken, heet een ribeye zonder bot in Australie en Nieuw Zeeland een ‘scotch fillet’.

Gewoon Ribeye

Genoeg geneuzel, je zou bijna vergeten hoe lekker een Rib Eye van de grill is. Gewoon met alleen een handje zeezout (peper verbrand). Je kan hem uiteraard in de pan bakken en met bearnaise of beurre du maitre (kruidenboter) serveren. Hij heeft door al het vet veel smaak van zichzelf. Deze steak is gemaakt om boven direct vuur te roosteren. Dat mag of moet zelfs op een hoge temperatuur. Door de mooie dooradering onstaat (door de zogenaamde maillard reactie) een mooie korst (Amerikanen zeggen wat stoerder Char of zelfs Bark). Terwijl de kern, wanneer je hem op lagere temperatuur nagaart, sappig blijft. Als je er perse een saus bij wil serveren dan blijven chimichurri of salsa verde in mijn ogen de beste optie. Ik zou er ijskoud bier bij serveren.