Spaghetti Carbonara, het culturele erfgoed van de Carbonai

Italianen kan je makkelijk herkennen aan hun lange tenen. Niks maakt Italianen zo furieus dan wanneer je met je buitenlandse tengels aan hun culinaire erfgoed gaat zitten. Een decennium geleden won een Amerikaan een Internationale culinaire competitie met een Pizza Hawaii. De even emotionele als terechte opmerking uit thuisland Italië was dat een pizza met fruit niet bestaat. Dat is een fruittaart.

Spaghetti Carbonara

Enige jaren later was het weer raak. Nu moest een Franse website – demotivateur.fr – weer zo nodig ‘creme fraiche’ aan Pasta Carbonara toevoegen – en ze gebruiken nog farfalle en gekookte bacon ook. Het is nog wel een simpel, minimalistisch pastagerecht. Het filmpje met deze inderdaad nogal eigenaardige uitvoering van carbonara ging viraal in Italië. 1,3 miljoen Italianen wisten niet meer of ze moeten schaterlachen of Frankrijk de oorlog verklaren.

Erfgoed van de Carbonai

Pasta Carbonara is dan ook een diepgewortelde Romeinse favoriet. Ooit geïntroduceerd door houtskoolbranders. zogenaamde Carbonai, uit de Apennijnen. Ze verzonnen een simpel en goedkoop pastagerecht met weinig ingrediënten. Om toch snel een lekkere maaltijd op hun kampvuur te bereiden, diep in het bos.

Het Origineel

Veteraan Antonio ‘Carbonara’ Carlucci doet het nog 1 keer voor. Lekker langzaam zodat die Fransen het ook begrijpen. Spaghetti, Guanciale (geconserveerde varkenswang), een lepeltje gewone olijfolie (geen extra vierge). De truc is om vervolgens rauwe eidooiers op het laatste moment (geen room, capice!) toe te voegen met wat water waar de pasta in gekookt heeft. Geef het geen kans om te stollen, anders heb je pasta roerei. Parmezaan of Pecorino naar smaak toevoegen en afmaken met een snufje zwarte peper. Verbeteringen of aanvullingen zijn bij perfecte klassiekers onmogelijk en zeker niet noodzakelijk. Het is bovendien geen ‘rocket science’, een kind kan de was doen. Nu het buurland nog.