frankwords
Je ziet het af en toe nog weleens liggen in de supermarkt. Zo’n plastic schaaltje met een troosteloos biefstukje en een ondefinieerbaar plakje kruidenboter. Een kansloze poging tot een revival van een jaren zeventig klassieker. Iedere bistro serveerde toentertijd biefstuk met ‘Beurre Maître d’Hotel‘. Meestal is de combinatie boter en biefstuk een stuk gelukkiger. Denk bijvoorbeeld aan een dikke entrecote met Béarnaise saus.
Beurre Café de Paris
Het Geneefse restaurant Cafe de Paris gaf haar naam aan de meest luxueuze variant van kruidenboter, de complexe Beurre Café de Paris. Eigenaar Freddy Dumont ontwikkelde zijn boter in 1941. Met direct succes tot gevolg. Na de introductie van zijn getrancheerde entrecote, badend in kruidenboter, was het nog jaren moeilijk om een reservering in zijn restaurant te krijgen. Reden voor onze Freddy om het officiële recept geheim te houden. Succes is tenslotte snel gekopieerd. Het recept voor zijn kruidenboter ontbreekt daardoor in alle grote kookboeken – als van Escoffier en de Larousse. Inmiddels heeft Dumont het geheim mee in zijn graf genomen. Al staan er tal van onofficiële versies op het internet. Soms ten onrechte als de officiële Beurre de Paris omschreven.
Geheim Recept
Beurre Cafe de Paris is zo moeilijk na te maken omdat het naar schatting 25 ingrediënten bevat, waaronder – naast de onvermijdelijke boter – in ieder geval, ansjovispasta, kappertjes, brandy, madeira en zo’n beetje alle kruiden van deze aardbol. In deze link vind je een versie uit een Zwitsers kookboek, wat mogelijk het origineel is. Al is zelfs deze versie omstreden. Als je er zeker van wilt zijn hoe het origineel smaakt, kan je altijd nog naar het Café de Paris – Chez Boubier/Cafe de Paris Rue du Mont-Blanc 26, 1201 Genève -. Fred is dead, maar zijn fameuze entrecote met zijn eigen kruidenboter staat nog steeds op de kaart.