frankwords
Van alle eetculturen hebben de Italianen met gemak de gerechten met de meest poëtische en vreemde namen. Een eenvoudig pastagerecht uit Noord-Italië heet bijvoorbeeld strozzapreti. Wat letterlijk vertaald priesterwurger betekent. Ik dacht meteen aan dat witte boordje, dacht dat de vorm van de pasta daar op leek. Maar die uitleg is nog niet zo zeker, er zijn vele alternatieven. Die ook nog eens weinig aan de verbeelding overlaten. Menig gulzige geestelijke zou door het schrokken van zijn gratis pasta er in gebleven zijn. Of inktvis in een hete saus ‘polpi in purgatorio‘ noemen. Wat een bereiding in het vagevuur suggereert.
Stracci di Antrodoco
Stracci di Antrodoco (ook wel Stracci Antrodocani) is de minder flatterende of beeldende naam voor een populair gerecht uit Lazio, de streek rond Rome. Het is een frittata, de Italiaanse variant van de omelet. Normaal gesproken is deze een stuk dikker dan het origineel uit Frankrijk. Die dikte komt onder meer omdat men het eimengsel traditioneel met groente mengt en daarna langzaam gaart. Maar bij stracci maakt men de frittata juist extra dun en voegt soms zelfs meel toe. Meer als van een crêpe of beter de hartige galette. Men maakt hem namelijk om te vullen. Met een Ragu van kalfsgehakt, bij ons bekend als bolognese saus. Vermengd met mozzarella en flink wat geraspte pecorino kaas. Daarna wordt de opgerolde frittata overgoten met tomatensaus en nog meer pecorino kaas. Tenslotte bakt men de rollen af in een hete oven.
Dubbele betekenis
Stracci is een heerlijk gerecht, populair in heel Italië. Met name als comfort food in de koudere maanden. Men serveert het meestal met een frisse salade. Wijd en zijd verspreid en toch kan je het niet zomaar overal bestellen. Op sommige plaatsen zouden verbaasde blikken je antwoord zijn. Het is namelijk ook de naam voor vodden of oude lappen. Blijkbaar doet de dunne frittata Italianen aan poetsvodden denken. De toevoeging Antrodoco is dan ook noodzakelijk. Het is niet meer dan het plaatsje in Lazio waar dit gerecht is ontstaan.