Lahmacun, volksvoedsel in tijden van oorlog

De naam Lahmacun doet mogelijk niet direct een belletje rinkelen. De kans dat je er weleens een gegeten hebt, is groter. Niet alleen was je mogelijk aangeschoten, het is hier ingeburgerd onder een andere – misschien wel – valse naam. Deze traditionele vette bek komt uit het nabije oosten en staat hier – beter – bekend als Turkse pizza. Dat komt na het zien van de foto niet als een verrassing. Maar ook die alias is niet onomstreden. Internationaal staat dit gerecht ook wel als Armeense Pizza gekend. Die tweestrijd is weinig verrassend, die twee landen liggen bijna over elk onderwerp overhoop. In Istanbul is lahmacun een relatieve nieuwkomer. Pas populair sinds de jaren ’50. Wat niks is in de lange Ottomaanse culinaire traditie.

Lahmacun of Lahmadjun

Lahmacun of Lahmadjun – je spreekt de c in ieder geval uit als dj – is afgeleid van het Arabisch ‘lahm bi adjien’. Dat betekent niet meer of minder dan vlees op deeg. Dit ‘flatbread’ is dan ook met een mengsel van gekruid lamsgehakt en groente. Zoals ui, tomaat, pikante pepers en peterselie. Populair in het hele Midden-Oosten. Plat als een pizza. Of – zoals hier, meestal – opgerold en gevuld met tomaten, paprika en sla. Probeer ook eens gepofte aubergines, een authentieke aanvulling. Kaas is in de thuislanden dan weer ongebruikelijk. Een duidelijk verschil met Pizza.

Door de vele conflicten in het nabije Oosten, is deze goedkope en calorierijke snack uitgegroeid tot een waar volksvoedsel. Van bijgerecht tot broodnodig middel om te overleven in gebieden als Libanon en Syrië. In Nederland kan je waarschijnlijk het best terecht bij Leeman – Van Woustraat 160 in Amsterdam. Een van oudsher Nederlandse bakker, die overgenomen is door een Turkse medewerker. Ook hier zet een verse gebakken Lahmacun je maar Eur 1,50 terug. Je staat wel even in de rij. In Den Haag worden ze vers gebakken in een traditionele tandir oven, bij de gelijkname zaak aan de Paviljoensgracht – nummer 12.