Met vlees gevuld deegwaar is populair over de hele wereld. Van Turkse Borek tot Cornish Pasties uit het Verenigd Koninkrijk. Vaak dienden ze als een handige en smaakvolle lunch voor de arbeiders in vuile beroepen. Zoals mijnwerkers, die hun pasteitjes bij de dikke rand beet pakten en het laatste stukje weggooiden. Zoals Nergens zijn pasteitjes echter zo geliefd als in Argentinië. Empanadas zijn het favoriete streetfood in veel Zuid-Amerikaanse landen. De Iberische kolonisators voerden de empenada in. Ze vielen in de meest vruchtbare aarde in carnivoor Argentinië. Al in de 16de eeuw beschreven Spaanse kookboeken de eerste pasteitjes. Waarschijnlijk zijn de eerstelingen door Portugese zeevaarders meegenomen uit hun Indiase kolonie Goa. In Lissabon was de zogenaamd ‘Chamuça da Goa’ in dezelfde periode al populair. Kort samengevat – en door de bocht, de Indiase Samosa is dus de oervorm van de Argentijnse empanada.
Regionale Varianten van Empenadas
Portenos, de inwoners van Buenos Aires, halen hun Empanada in gespecialiseerde zaken of pizzarestaurants. Om zich te onderscheiden vlechten deze verkooppunten hun empanada op een eigen manier dicht. Deze vlecht met eigen patroon wordt ‘repulque’ genoemd. Argentinië kent vele regionale varianten van Empanadas, zoals de versies uit de provincies Catamarca en La Rioja. Die laatsten zijn bereid met extra knoflook. De bekende empanades uit Tucuman bevatten rundermaag (tripe), kip of matambre. Ze worden bovendien gefrituurd en niet gebakken. Aan de Empanadas Arabes voegt men tomaat en limoensap toegevoegd. Ze zijn gebaseerd op de Oosterse fatayer. Duidelijk herkenbaar aan hun unieke open vorm.
Salteñas
De grote favoriet en meest bekende versie van de empanada komt echter uit de Noordelijke provincie Salta. Empanadas Salteñas zijn gevuld met rundvlees, aardappel, gekookt ei, komijn en bieslook. In verschillende variaties staan ze door heel Zuid-Amerika bekend als Salteñas. De verspreiding van deze empanada schrijft men vrij unaniem aan schrijfster Juana Manuela Gorriti toe. Op de vlucht voor het Argentijnse regime moest zij met het maken van pasteitjes in haar verbanningsoord Bolivia in het levensonderhoud voorzien. Sindsdien schrijft men Saltenas vaak toe een Bolivia. De echte wortels liggen in moederland Argentinië en de rest is geschiedenis.